Ahmet Seven Şiirleri - Şair Ahmet Seven

Yatak yorgan dür gitsin,
Dayan Mehmedim dayan.
Uyku gaflet sür gitsin,
Dayan Mehmedim dayan.

Mevsimin kışındayız,

Hayat çocuk,
Biz oyuncak,
Bazen kırılır,
Bazen düzeliriz.

Bize rahat yok,

Uzaklar yakın olur birgün,
Yakında kavuşuruz sevdam.
Özyurda akın olur birgün,
Akında kavuşuruz sevdam.

Açılır birgün meçhul perde,

Dost kim düşman kim çok iyi bil,
Gel kulağına söyleyeyim biraz eğil,
Allah Rasulü buyuruyorlar ki,
'Derdimizle dertlenmeyen bizden değil'

Birgün çile kervanına,
Katılırsın deli dolu.
Sende gurbet diyarına,
Atılırsın deli dolu.

Koparılırsın ilinden,

Dağları aşmak değil asıl mesele,
Kendinden uzaklaşma da yeter oğul.
Anlatayım sana bunları gel hele,
Her taşın altında yılan yatar oğul.

Yolun uzağı insana düz görünür,

Anne karnında tamtamla uyanan çocuk,
Daha doğmadan ayrılığa yanan çocuk,
Dünyayı görmeden çileye kanan çocuk,
Doğ desem olmuyor doğma desem olmuyor.

O saadet asrı bir sürse ah bir sürseydi,
Kıyamet kopardı dalda bir kuş öksürseydi.

Sevgi yokuşları düze getirir,
Alır geceyi gündüze getirir,
Tebessümleri göze getirir,
İnsanı adam eder öze getirir.

Yunus böyle çağladı gitti,

Ser istersen eğer serden geçeceksin,
Öncekilerin geçtiği yerden geçeceksin,
Yunus gibi gidip de bir Hak dostuna sor,
Söylesin nerden gelip nerden geçeceksin.