Ahmet Mert 4 Şiirleri - Şair Ahmet Mert 4

inan bilmiyorum bahar
yandığımdan mı yok su
yoksa kuraklığından mı ellerinin

kapalı gözlerimle semaya yürüyorum
ama artık yok bir damla gecenin

Yalnız
Karlı bir gece vakti kadar yalnız
Terkedilmiş reddedilmiş itilmiş
Yalnız, tanrı kadar yalnız.

Yanaşacak liman tutunacak el

Göz görünce sarışınlık
Koyu bir esmer olur bir anda
İçini soğutan bu karanlık
Saklar içinde bir öfkenin yangını

Onlar bu yangına inanmayacak

Kalbim küçük sararmalar ve hafif güve yenikleriyle dolu
İçimdeki suyu durdurmam için gereken ateş ne yazık ki yok
Ve nedense hep ben oluyorum kaybedilenlerin yolu
Ve nedense hep sadece ben diliyorum tanrıdan korkuyu

Ne bu hikayenin bitirecek sonu var

kiliselerin çanları
bir adamın düşü kadar derin bugün
ve senin hayalin
hiç olmadığı kadar aşırı

eylülden mi geldi hüznüm

Sensizliği sessizliğine yazdım
Onca gün onca gece adını sayıkladım
Bir kere dönüp bakmadın
Oysa beni
Sen yarattın