İsterse güneş batsın, ay doğmasın bu gece,
Ben her şeyi bırakıp, bir yola çıkacağım.
Belki de aşıkârdan veyahut da gizlice,
Dostlarımın yüzüne, son defa bakacağım.
Tren çığlık çığlığa kopacak istasyondan,
Boşa umut bağlayıp,boşuna inanmışım,
Vaatler yalan çıktı,sözün sihri bozuldu.
Ağustosta buz kesip,zemheride yanmışım,
Yüreğim alev alev,közün sihri bozuldu.
Mas mavi düşlerime kurşun sıkar geceler,
Kalbinden vururlar hayallerimi.
Uzak mevsimler düşmeden gözlerime,
Ben bir hasrete kurban ederim umutlarımı.
Sana gel derim,gelmezsin.
Bende gelemem ki.
Sensizlik, bir çığ gibi düşerken yüreğime,
Her akşam bin defa soludum hasretliğini.
Sesini dinledim rüzgârların, belen tepesinde
bir nefes kokuna, bir ömür verdim.
Ellerimle söktüm de yüreğimden ruhumu,
salınıp gezdiğin yollara serdim.
Sensiz düşler her gece kök saldı uykularıma,
ve sensiz sabahlarım, ak düştü saçlarıma.
Her adımda bir fırtına koptu içimde,
Meçhul bir karanlığa uzandı ellerim,
Biliyorum, sen tutmayacak,
tutamayacaksın.
Başımda hazan yeli,içimde çöl ateşi,
Sesimi duymuyorsun,nerdesin sevda’m.
Oysa gözlerinde söndürürdüm güneşi
Sesimi duymuyorsun,nerdesin sevda’m.
Mesafeler mi uzun,sesim mi ulaşmıyor,
Umutlar getirdim bin yıldan öte,
Can diktim toprağa beşbin filizli.
Onaltı kök saldı semaya doğru,
Yaprağı buluttur şafakta gizli.
Dualar gönderdim yüceden yüce,
Güneş mi geç kaldı, asır mı gece.
Bir beyaz bulutsun kara bahtımda
bir uzak yıldızsın, elim ulaşmaz.
Hazan yaprağına dönen şu gönlüm,
sürünür yerlerde, haddini aşmaz.
Gözlerim hep ağlar, ağlar gizlice
gel artık hayalde durma öylece.
Gözlerinin derinliğinde boğuluyorken bütün zamanlarım,
Gül kurusu akşamlarına yüreğinin,
Yüreğimi düşürdüm.
Yüreğim düştü akşamlarına,
Ben,bir ateşin orta yerine.
Yani ateşteyim korlar içinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!