Ahmet Köken Şiirleri - Şair Ahmet Köken

Yıllar var ki ışımaz efkârlı gecelerim
Tütünümle ısınır hep karlı gecelerim
Bıktım,usandım Tanrı'm rastgele yaşamaktan
Beni perişan etti tekrarlı gecelerim...

Çağırsak gelir mi ki o yağmurlu sabahlar
Tükenir mi ki bir gün çekilen bunca ahlar
'Ölüme beraberce gideceğiz' demiştin
Yola çıkmamız için daha nanca sabah var? ...
Ahmet KÖKEN

Çiçekler gibi kokar su gibi akar şiir
Güneş’e fes giydirir ay’a taç takar şiir.

Yâre ayna tutarım bulutların ardından
Bulutların ardından aynama bakar şiir.

Geçmiş ve geleceği henüz ayıramazken
'Gençler ümitleriyle yaşar'dediler bana.
Benim olan her şeyi aldılar da elimden
Sonra
'-Ölür! ' der gibi
'-Yaşar! 'dediler bana...

Bir hançerdin, saplandın yüreğime ansızın
Sevgim kılıftır sana, sevgine sevgimdir kın
Vuslat belki yakında belki çok uzaklarda
Kınını delme sakın, kınını delme sakın…

gençtim desem
sanki biraz fazlaydı
çocuktum desem
yüzümde sivilceler vardı
kuşlar yuvalarına
insanlar rüyalarına döndüğünde

SENDEN KALAN

Bin ümit bin hasret bekledim seni
Belki bir gün çıkıp gelirsin diye
Dediler:“Düşünme yitip gideni.”
Istırapmış senden kalan hediye…

Bir çocuk, bir kervan, bir bulut
Ve Rahip Bahira…
Bir mühür, bir müjde, bir umut
Ve Hira…
Uzlet ve tefekkür
Cebrail ve Kitap

Salkım salkım şiir düşer geceye
Sapı keder, çöpü hüzün, tadı gam…
Yıllar var takıldım bir bilmeceye
Işımaz bir türlü karanlık odam…

Işımaz bir türlü karanlık odam

'Lâl olsun tüm insanlar' dedim kendim lâl oldum
Isınmayı diledim, yolumdan döndürmeyin.
Ateşten bir kadehtim aah ateşlerle doldum
Hasretin yangını bu, seyredin söndürmeyin...