Ahmet Karanfil küçük yaşlarından beri bilim tutkusu ile yanıp tutuşan bir bilim insanıdır. Yıllar boyu bilim yolunda yaptığı çalışmalarla hayatını geçirir. Günün birinde hayatını değiştirecek olan bir kadınla karşılaşır. Şair bu kadını Kamelya çiçeğine benzetmektedir. Kamelya kadar güçlü ve güzel bulduğu bu kadın için şiirler yazmaya başlar
Gel ey sevdiğim, düş gözlü cananım,
Sensiz her günüm katlanır hicranım,
Aşkınla tutuşur bu can, bu tenim,
Bu hasrete katlanacak zaman mı?
Geceler boyu adını sayarken,
Bugün dahi ayın on dört, dildârım,
Vuslatınla on dört ayı bulduk.
Bir kevser bakışınla gönlüm mamur,
Sana her dem meftun olduk.
Ser-hoş oldum, aşkınla ben mestane,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!