Sanat, yalnız sanatla ugrasmayı
Etrafımda gokdelenler gormemeyi
Basit, derin ve anlayıslı insanlarla beraber olmayı
Asık olmayı
Sevilmeyi
Ozlemeyi
Simdi ben, ne istedigimi bile bilmezken bir hayalkirikligi.
Sebepsiz yere hakli bir uzuntu.
Belki bazi hayallerin,
Gerceklesmeyecek umutlarin ardinda biraktigi bir bosluk.
Veya, kiskanclik,
Bir parca, anlamsizlik.
Sen agzini bile acmazsin ama
Kelimeler bir bir dokulur
Dudaklarindan
Yavasca suzulur
Yanaklarindan
Emin değilim
Sevginden,
Sevgimden
Sen kaçarken benden
Belki kovaladım seni
Belki baktım
Sen yoktun, ben, sensizliği öğrendim. Acıyla alınan her nefesin değerini öğrendim. Sevmediklerimi sevmeyi, sevdiklerimi kaybetmeyi öğrendim. Hiç çabalamadan ağlamayı, ilhamsız yazmayı öğrendim. Her gece yattığımda içimdeki boşluğu öğrendim, karış karış dolaştım kalbimi, yokluğu öğrendim. Çok sevgi aramamayı öğrendim, her sevgi değerliydi artık.
En kötüsü de, büyük aşk diye bir şey olmadığını öğrendim. Öğrendim, sensiz yaşamayı..
Peki, şimdi bana bu kadar çok şey öğretmişken neden döndün? Her şeyin yalan olduğunu göstermek için değil mi? Sensiz olmadığını göstermek için değil mi?
Senin gozlerin vardı hatırlar mısın
Bakmaya doyamadıgım
Bakmana kıyamadıgım
Ellerin vardı, narin
Sonbahar yapraklarını hatırlar mısın
Ne güzel şey seni sevmek. Uzun zamandır sevmezdim insanları, sen sevmemi sağladın. Tutunacak bir şeyin olması hayatta. Her gün bakabilmek yüzüne, inan çok güzel. Ne pişmanlık, ne hayalkırıklığı artık. Ben demiştim ki, sen, çok özelsin, benim için. Seviyorum seni. Sen demiştin ki, olmaz, seninle olmaz. Ne pişmanlık ne bekleyiş artık. Ben, sana sarf edemediğim bütün sevgi sözcüklerini TEK bir kelimede topluyorum artık: adın.
Sen bugün belki yine her günkü gibi, bakışlarımı yakaladığında umarsızca geçip gidersin yanımdan. Bugün senin doğum günün küçük bayan. Evet. Bir yaş daha güzelleştin artık. Biraz daha ulaşılmazsın. Ulaşmaya çalışsam sana, sen beni ister misin? Peki sen HAYIR desen de, ben Evet diyecek gücü ne kadar daha bulabilirim.
Lanet olsun yine karşımdasın işte.
Ne pişmanlık, ne hayalkırıklığı, söz.
Sokağa çıktım
Sokak soğuktu
Üşüyünce soluklarım ısıttı ellerimi
Sonra sokakla paylaştım
Isındıkça anlatmaya başladı
Hikayesini
Sokakları
Yüzüne bile bakmadan
Hızlı hızlı adımlarla
-Ne sebeple olursa olsun-
Yürümeye başladığın zaman..
Açık bir kapıydın
Süzüldü soluğum içine
Çalmadım kusura bakma
Hiç yabancı gelmedin bana




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!