Ahmet Güven Şiirleri - Şair Ahmet Güven

Kal bûm rindê ez kal bûm
Heliyam, heliyam tewa bûm
Genciya min çû, rabit
Robu tu bi ber bîra min ket

Kanî, kanî tu kanî

Beni benden bin yıl öteye tutan
Saçının bir tek telidir
Herşey bildiğimden daha derin
Güzel dahada güzel
Acı duyduğumdan da ağır
Aşk sol göğsümün altı

Güzün Turnalar uçardı bizim köyün üzerinden
Hava biraz ağlamaklı olurdu
İnce mavi bir duman kaplardı,
Yeryüzüyle gökyüzünün arasını
Ve bütün gizemi orada saklı olurdu

Hey insanlar bir düşüm var
Bütün dünya duyana kadar
Yayılır gider çığlığım
Savaşlar bitene kadar

Doğudan batıya kadar

‘Yetmiş üç millete bir nazardır’
Ana memesinden kursağımıza giren
Biliriz biz kardeşliğin kıymetini
Biliriz biz sevmesini, bölüşmesini

Yürü bere zalim

Seninle bir nehrin
İki ayrı koluyuz
Aynı nehirde buluşmak üzere
Çıktık yola

Hangi dağı geçsem

Gün kavuştu akşama
Işıkları yandı şehrin
Neredesin gül yüzlüm
Başımda sevda yeli

Gece zifiri karanlık

Örse damıtılan emek
Bilek yerinde yerinde
Zulme eğilmeyen başım
Onur yerinde, yerinde

Ateşlere yanan beden

Vardım hanesine yari görmeye
Gül açtı gülyüzü eyledi beni
Tuttum ellerinden halini sormaya
Aldı bahçesine gül sardı beni

Esen yellerine zülfün teline

1
Demre’nin kıysındayım
Mevsimlerden Güz
Aramızda Akdeniz
Yerimden yurdumdan edildim
Ekmeğimden suyumdan