Ahmet Emmi
Eskiden çalışkan derlerdi yiğe
Şimdi tembel gezer iş yok gediğe
Yiyip içip yatar bakma dediğe
Doğru yoldan saptık be Ahmet Emmi
Nakarat
Canım benim Ahmet Emmi Emmice
Malatya unuttu özün iyice
Bir yanda gam tüter bir yanda sevce
Umudu yitirdik be Ahmet Emmi
Komşu komşusuna giderdi sabah
Şimdi selam bile vermiyor billah
Bir merhaba desen bakarlar tuhaf
Komşuluk bitirdik be Ahmet Emmi
Bir lokma ekmeğe nimet derlerdi
Bir tas suya dahi rahmet derlerdi
Şimdi şatafata servet derlerdi
Fakir ve mutluyduk be Ahmet Emmi
Eskiden sözüne güven var idi
Sazın teline de düzen var idi
Dostun yüreğinde hezen var idi
Hezenler yok artık be Ahmet Emmi
Biraz utanmana arı derlerdi
Eli kirlenene kara derlerdi
Dili eğrilene yara derlerdi
Utanmaz kul olduk be Ahmet Emmi
Şimdi utanmayan el üstte durur
Yalanı söyler de alkışa varır
Gerçek söylenince gönüller kırılır
Yalana alıştık be Ahmet Emmi
Evvel köy meydanı düğün yeriydi
Her el bir saz tutar gönül deriydi
Bir türküyü duyan hemen yürürdü
Sazları susturduk be Ahmet Emmi
Bir zaman var idi gönüller dardı
Dertli söz dinleyen yürek kalmadı
Kul Ortak der gitti sevda ar kaldı
Bir şeytana döndük be Ahmet Emmi
KUL ORTAK
Malatya:, Dilinde
Ahmet, Emmi
Söz: Baki Ortak
Eser: Türkü
Yöre: Malatya
Makam: Uşşak
Kayıt Tarihi : 23.11.2025 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!