ben susarsam fena susarım
dünyanın bütün suları biraraya gelse
gideremez susuzluğumu
içmem
ben susarsam fena susarım
hani o kral vardı ya
soylu duyguları aşağılayan
soysuz duygulara soy veren
Caligula
ondan beri kimse cesaret edemedi buna
başında
rüzgar avutan çocuk
belki düştü
ördüğün kale
belki gerçek
bir akşamüstü denizine boşaldım
kumsaldaki yazgımla beraber
düşlerimin yolu kesişti
önümdeki deniz fenerinde
ışığım yenik düştü
günbatımı kızıllığına
ölmeye değil
varolduğumu bağaırmaya dair
benim savaşlarım
yara bere içinde döndüğüm her seferden
beni tentürdiot kokusuyla karşılayan el
gözlerimdeki akşam güneşinden
birer birer açılıyor
aklımın odaları
insafsızca batıyor ayaklarıma
bildik kırıntılar
adresi kayıp bir yer sızlıyor derinde
kafamda ölüler
toplu mezarlarda yatıyor
üst üste
yarımlar
yamalaklar
adı konmamışlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!