Ahmet Coşkun Şiirleri - Şair Ahmet Coşkun

İnorganik

Ay akıyor aheste aheste
Yıldızlar saçını tarıyor
Su aynasında

İnSaN

Ömrü etmediysen sen boşa heder
Yalnız hak yolunda olduysan nefer

İnsanca

İşin ehliysen, işin yap
Sıkıntı yapma, sıkı yap
Aldığın gibi, teslim yap
Yok kaptı kaçtı, insanca

Işıkları yak

Niye içim kör karanlık
Kırık kalbim taş kayalık
Mumları yak meyhaneci

Kırgın bir yalnızlık

Kokunu rüzgâr aldı
Bulutlar sürükledi maviyi
Yağmur yalnızlığı benim ki
Gölleşti damlalar çölün ortasında

Kırılsam kırılmaz benim

sihir benim sırda benim
topraktandır benim genim
çelik camdandır bedenim
kırılsam kırılmaz benim

Kıyak emeklim

Etin kuyruğunda sıra
Baston batanye emeklim
Ocagında yanmaz çıra
Tencere tava emeklim

Kıy bir açlık tabağa

bir şey, asil bir şey, iyi bir şey
ekmek buğusu gibi değil o sancı
gürül gürül içinde nehirler akar
dalgalar dış çeperlerini yalar

Kızgın çağ

Birer av hayvanına dönüşüyoruz
Kırıp döküp vahşice öldürüyoruz
Birileri bize ölüm koklatıyor

Kokusu burnumda

ruhum kavuşmuşken maviye
denizi özlüyorum ayaklarım suda
kanat çırpıyorum bir kör kuyuda