Bir Ocak ayazında gelip gözlerimde durdun,
Titreşen ellerime nâr oldun yâr.
Şubat soğuğunda boy veren nergisler gibi,
Şair ettin, şiirime süs oldun yâr.
Yine sana, sensiz uyandım bu sabah
Yine gözlerim hafiften nemli
Salkım saçak hüzün çökmüş şiirlerime
Ben dertli, kalemim benden dertli…
Şimdi nergis koktu buralar hep,
Kaybolsam…
Çehren gibi dalsam aya, bile isteye ışığında kaybolsam.
Yönüm sen olsan…
Yıldız, yıldız saçlarını kılavuzum yapsan.
Gözlerimde sen olduğunu bakışımdan bilir aynalar
Yönümün sen olduğunu gidişimden bilir yollar…
Çehrene her baktığımda çiçekler açar yüzümde,
Senin sevdiğin nakaratlar dolanıyor dilimde…
Nefesim; çehresi ay gibi güzel sevgilim,
Gün bile senden sonra bu şehre başka doğuyor.
Kitapların arasında saklı nazlı çiçeğim
Özledikçe dört yanımı kokun sarıyor…
Bu dünya bana dar deyip isyan eden yüreğime rağmen,
Sürekli ufka, umuda dikilen gözlerimsin sen…
Göğsümü kor etmiş sönmek bilmeyen hasretini,
Söküp atmak için parçalayan ellerimsin sen…
Koynumda bir tek hayalin sarılı.
Yalnızım!
Hafızamda yalnız gözlerin yazılı.
Mahzunum!
Kaldırım taşlarını tek tek sayar oldum.
Biçareyim!
Hayal misin düş mü ayırt etmeden,
Sana çıkan yollarda yılıp düşmeden,
Ardımda cihan yansa dönüp bakmadan,
Kendi kaderime seni yazacağım…
Sevgiliye
İnsanlar anlamaz ki bizi! Kilit vurmuşlar vicdanlarına,
Bahane ediyorlar senle beni kendi günahlarına…
Gel de yaslanıver artık göğsüme, ay batmış, şafak atmış.
Önemli olan güneşin doğması değil! Sana uyandığım sabahmış…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!