Ahmet Canıbay Şiirleri - Şair Ahmet Canıbay

Ne yaptıysam olmadı yer bulmadı bu can
Sanırsın yakmış fotoğraflarımı zaman
Bazen yüzümde bazense ellerimde
Hayatı hep sardım vazgeçsede benden

Kurumuş sararmış susamış geçici hevesler

Kelimeleri yüreğime hapsettim
Sana her bakışımda
Seni seviyorum diye içimden bağırdım
Beni her gördüğünde nefret dolu bakışların
Kabus dolu bir rüya gibiydi
Durdum..Arkandan saatlerce baktım

Sarı düşler içinden gelirim sen uyurken
Sesim ne kadar gerçekse sana hayalim yalan
Küçük bir veda sahnesi yaşanır gözde yaşlar
Seni uyutup giderim bebek misali bu şehri terk ederken.

Geçti has ömrümden yedi vurgun
Büründüm siyaha geceden baktım
Ey Ali sen neye kızdın beni bıraktın
Aşkı şimdi neyler gönül yar olmayınca

Gurbet yoluydu hasret doluydu

Sevda çekmek haramdı
Hiç sevdalanmadım
Narsist gülüşlerle
Etrafa naralar atıp
Belkide onları kıskandım
Anlayacağın aşk şarkılarında masumca sevişenleri

Kaç kere geçtim yolları üstünden
Her defada farklı gördüm kardeşim
Gündüzü gecesi beni kahreden
Yukarıya uzanmış elleri küskün,üzgün
Nazar değer laf etme sakın üstüne
Çok kızarsa alır gider maviyi

Ne çok ezilmiş kaldırımlar sus pus hiç geceye çıkmaz inatlar
Bazen kurulmuş tezgahlar
İstanbul anlar sabah durmaz sokaklar
Yaşlar süzülürken yüzüne
Küçük matem havası konmuş gamzelere
Diller yalancı dinler bırakır canını sokak ortasına

Köprünün altında
Gece üç hala benim kadar deli olanlar ayakta
Kafam karışık çıkmaz huzura yollar engelli biraz
Ellerim üşüyor dudaklarım dudaklarını arıyor
Saklanmış ay bulutların arkasına
Oynuyor benimle dalgalar

Yeni çay demledim
Gel otur şöyle sedire
Keyifle yudumlayalım
Akşam ne güzel
Sarkıyor utanmadan
Yüzüklü kadına

Eskimiş çoktan unutmuşlar suları
Üstünde tarih uçuyor sandallardan
Hasret bakıyor yıldızlardan
Mehtap rüyada uyandıracak surları
Aşk büyüyecek Dolmabahçeden
Fenerler gecenin büyüsü kaldır bak İstanbulun tülünü