ey bad-ı sabalarla ufk-u gönle misk saçan gül,
iftirakından giryan, bir dem gü memiş bülbül.
diyarsız serseriden sen yoksan bifarkım ben,
çün gönlüm bad-ı aşkın önüne revan olmuş kül.
Hâlelenirse başında
Anlarsın ancak
Saklarsın gözünün yaşında
Ram eder seni yıkar bedeni
Elemle dolar gönlün
Tanıdın mı bu duyguyu?
Bir akrebim içinde çıldırmış ateşlerin,
Alevlerden ürküp de ruhu zehirliyorum.
Şu gecelerime son verecek güneşlerin,
Bağlandığı zincirler elinde biliyorum.
Beni bir diyar bilmiş bir Seyyah deli rüzgar,
çok zamandır tatmadım zerre huzuru ben bir dem
bimarım derdim büyük gayrı ol yarama merhem
yıkıldım elemdarım takatim yok benim zaten
insaf et de gayrı şu aşıkına verme elem
Başıma Bela Musibet Ne Geldiyse Hep
Rahmetindir Bilirim; Beni Paklamak Sebep
Güle gülmek yakışır bülbüllere ağlama
Gülün işi bülbülün yüreğini dağlamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!