Gözyaşlarım kurur yanaklarımda
Hüzünlü bir ıslık dudaklarımda
Sigaram sabahlar parmaklarımda
Nefes nefes çeker ararım seni
Gölgen düşer sanki hep yollarıma
derdim yetmez dağ başında kalırsam
yanlız tek başına karanlıkta dolaşsam
kerem olup ben böyle aşklarla yanarsam
unutulsam bile unutulmaya alışırım
ne yapsam aklımdan çıkmıyorsun
yalnızlık duyarsın öyle an gelir
zindan olur sana gittiğin şehir
seviyorsan beni bilmen gerekir
sen bunu yalnızlığa alışamazsın
bizim bizden başka kimimiz var ki
Güneşin doğmadığı seherdeyim,
Ümidin kalmadığı seherdeyim,
Sevgiden kaçarcasına gittiğim çöldeyim,
Senin yokluğuna alışamadım...
Yıllardır umutla avunmuşum,
Terkeden bir gün pişman dönecek
Yaptıklarından af dileyecek
Ben değil onu allah afetsin
Mahşer gününde hesap vericek
Sevmek acıdır bilmiyormusun
daha çok çekecek dertler varmış
mululuk yerini derde bırakmış
demeki kaderde bunlarda varmış
akma gözlerimden yaşlar neolur
saadet denen bizde alımış
Bıktım yalanlarından
Bıktım pişmanlığından
Bu kaçıncı özürün
Bu kaçıncı yalvarman
Adam gibi sev beni
Mutluluk denilen tek kelimeye
Bir ömür harcadım erişemedim
İçimde kanayan acı yalları
Unutup doyunca gülüşemedim
Sonuçta kim suçlu, bahtın karaysa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!