Ahmet Baran Şiirleri - Şair Ahmet Baran

Resimdeki çocuk;
Mutluydu,
Yüzü gülüyordu,
Belki top oynuyordu,
Arkadaşlarıyla,

Kuşlara, kucak açar,
Bahara, şenlik saçar,
Dalın kiraz ağacım,


Bahara kadar yattın,

Rüzgar bile acı acı esiyor,
Cepheye mermi taşıyanların,
Omuz omuza vermiş insanların, yüzüne.
Sırtında bebeği var bir ananın,
Kasvetli bakışı ufku deliyor;
Ne canı ne cananı görünmüyor gözüne.

Elma değil, nar desen,
Lale değil, gül desen,
Şeker değil, bal desen,
Dünya çocukla güzel.

***

Bir avuç topraktım,
Suda bir balıktım,
Gökte bir yıldızdım,
Kaydım, gören olmadı,

Yürüdüğün sokaklarda, kaldırımlar taş,
Basarsın üstüne, silersin gözünden bir yaş,
Rüzgâr duymaz çığlığını,
Su gidermez açlığını

Ya Muhammet! bir kez olsun görmedim,
Gözlerime cemalin bir kez olsun değmedi,
Toprağını alıp gözlerime sürmedim,
Keşke, süre bilecek dualarım olsaydı.

Geleceksin diye rüyalarda beklerim,

Güz gelir,
İnce bir rüzgar eserde,
Yere düşen son yaprak,
Bahara hasret kalır.

***

Baharım,
Çiçekle dalaştığım,
Arıyla dolaştığım,
Cumhuriyetim,

Kalbimin pınarları,
Akar Anadolu’ya
Deli dolu üç mavi,
Susar Anadolu’ya