Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Bir dünya kurulmuş,
İnceden ince.
Yaşamaya gelince;

Birileri var
Bir dilim peynir

Yıl 1980 Eylülün On iki si.
…
Kan gölüne çevrilmiş bir ülkede,
Bir can pazarındaki canlar;
Bir kurşuna kurban giderken,
Hızır gibi yetişti Kenan Evren.

Kellesi büyük,
İş bilmez, işi sevmezdi;
Allah'tan da, istemezdi.
…
Çalışmadı;
Günü güne ekledi,

Bir gün kabristana yolcu olursam,
Giderken üstüme Albayrak serin,
Fatiha istemem namert kullardan,
Onlara bir “Halep Kınası” verin.

Şiirlerim,
Bir İstanbul güzeli,
Bembeyaz kelebektir.

Bazen de, elinde elma şekeri,
Kahkahalarla, gülen bir bebektir.

Sesimi sesinde,
Sesini, yanık türkülerde
...............................duydum.
Sevdanın sarhoşluğunda,
Uğruna baş koydum.
...........................Ey sevgili,

Göç edip dünya'dan giderken bile,
Yüzüne bir defa bakmak isterim.
Yaşama elveda ederken bile,
Başında meşale yakmak isterim.

Süzdüm gözlerini sanki bir bebek,

Uykudan uyanıp da her sabah kalktığımda,
Hissedilir ağrılar, sızılar bedenimde.
Şahadet getirerek aynaya baktığımda,
Suratım ayan, beyan kan kalmamış tenimde.

Bu nasıl hal ya rabbim, gözlerim zaten bozuk,

Canlar ile cananıma,
Baka, baka gidiyorum.
Karanlığa yıldız olup,
Aka, aka gidiyorum.

Zehir akan ırmağımı,

Yer demir gök bakırdı bayramlarda;
Ben hep bayramlarda ağladım.
Sol göğsümde sızı; Bayram deyince.
Başlardı, bayramlar gelmeden önce.

Bayramlar, bayramlar;