Ahmâk Şiiri - Di Yar

sıçra şimdi kendinden öteye
bakma senden geriye kalan surete
bir yara bil ve kabuk bağlasın geçmişe

kederle dolu ruhun
yok da hiç okşayan bir fısıltı
gömdün hepsini az önce

ayın solgun yüzüne düşen sızın,
karanlıkta öldürdüğün güneşin izini taşır
mahrum kalışların berisindedir artık ışığın

görmüyor musun, çürüyor zaman içinde
sana benzeyerek sönüyor kıvılcımlar
ve sen
hep en uzak köşelerde kendinden tedirgin

adımların artık ağır aksak bir geleceğe
varsın gölgeler üzerinde yürüsün bedenin
bir dik duruş bastırır tüm eğilişleri
kimler sanmaz ki seni bu anlarda
yazgısına meydan okumaya kalkan gülünç bir ahmak!