Ahize Şiiri - Nisan Bedia Sağdıç

Yatağımın yanında durur hep bi’ gümüş işlemeli ayna
Görmemek için suretimi, atıyorum üstüne bi’ paçavra

Bahar geldi, turnalar yükseldi Anadolu semasına,
Ben de içimdeki ölü insanı sundum kuşlara

Seni bi’ çocuğa benzettim, bi’ cenazeye bi’ çınara

Bu gece, bir siyam kedisi dolanıyor ayaklarıma,
O neden deviriyor aynayı, ben neden ağlıyorum sana?

Tüm hakikatim dağıldığında binlerce parçaya
Dönüşüyor her biri seni gösteren bir yansımaya

Artık yaşıyorum rüzgarın nefesimi kesmediği bi’ dünyada
Derin denizlerin dalgasından ırak, bir nehrin akıntısında

Seni bi cenge benzettim, bir dağa, bir uçurtmaya

Binlerce idam fermanı karaladım sayfalara
Ve yüreğimdeki ölü aşkı sundum kuşlara

Bi’ yabancının puslu sesi ahizeden bile işliyor ruhuma
Bu türkü kimi anlatıyor, ben neden ağlıyorum sana?

Seni birine benzettim, bi yazgıya, bi hayata

Hangi ozan, hangi eren güç yetirebilir her yaraya?
Binlerce kez kırılan hakikatimi, sundum kuşlara

16.03.2025
01.54
Erciyes
Nisan