ahitleşmiştik,sözvermiştik
bir bedenin azaları gibi
bütünleşmiştik...
nikah kıymıştık toprağa
yeis tohumlarını
işte O zaman,söküp atmıştık
önce kendimizi,sonra düşmanı
tanımaya başladık
biz kimdik
niçin vardık,
ve neden savaşıyorduk
tanıdık ta....
bu yolda ilerlerken
dokülen yapraklar gibi savrulduk
kimimiz sendeledik
kimimiz ise malum
ve düşmanı tüm vahşetiyle
bir meydan muharebesinde tanıdık
işte ozaman
ilk defa
coşkulu bir düğün de
bir şehidin mürvetinde ağladık
sıra bende demek istiyorduk hepimiz
ama diyemedik diyemedik...
Kayıt Tarihi : 20.1.2006 22:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!