Biz ki, kaderin kalemini dahi tereddüde düşüren bir hüküm idik.
Can ateşinde dövülmüş, ezel suyuna batırılmış bir yemindik.
Öyle bir duruş ki, ne zevalin eli erişir ne de inhitat diz çöktürürdü.
Ne zalimin büyüsü, ne feleğin oyalayan nakışı
çözemezdi bu düğümü.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta