Ahir Zaman Ozanı Şiiri - Sıcak Rüzgar

Ahir Zaman Ozanı: Hakikatin Nefesi

Zamanın son demindeyiz; kalplerin paslandığı, gönüllerin darlıkla sınandığı, nefislerin azgın dalgalar gibi kabardığı bu çağda, bir avuç irfan eri, kelamın sırlarıyla insanlığı diriltmeye çalışır. Onlara, 'Ahir Zaman Ozanı' denir. Onlar, bu devrin nebi kokulu dervişleridir; dillerinde aşk, gönüllerinde Hakk'ın ateşi yanar.

Ahir zaman ozanı, kuru söz söyleyen biri değildir; o, aşkın meyini yudumlamış, gönül pazarında hakikat malını sergileyendir. Kalabalıklar dünya oyununda sarhoş olmuşken, o, Mevla'nın aşkıyla uyanık kalır. Halk tüketir, o üretir; herkes unuturken, o hatırlatır. Modern çağın gürültüsünde sesi naif kalır belki, ama manası semadan gelen bir nida gibidir.

Bu ozan, aşkı Mevlana'nın neyinden, irfanı Yunus'un gönlünden, hakkı Pir Sultan'ın direnişinden alır. Feryadıyla şehirleşmenin ruhsuzluğunu, nefsin pençesinde kıvranan insanı, mazlumun gözyaşını anlatır. Her dizesi, kulun Rabbine dönüş yolculuğunu hatırlatır; yaratılanı, Yaradan’dan ötürü sevmeyi telkin eder.

Yunus Emre der ki: "Sevgiyle gelin tanış olalım, İşi kolay kılalım, Sevelim sevilelim, Dünya kimseye kalmaz."

Ahir zaman ozanı da bu sözle nefes alır; dostluğa, muhabbete, aşka davet eder. Yalnızdır ama azizdir. Ne nefse uyar, ne de dünya süsüne kanar. Onun maksadı ne şöhret ne de servettir; maksadı, insanı kendi özüne, yani fıtratına, Hakk’a döndürmektir. Bu yüzden de sözünü eğip bükmez, hakkı haykırır, zalime karşı mazlumun, mecazdan hakikate yol arayanların sesi olur.
Mevlana'nın çağrısı da ozanın dilindedir: "Gel, gel, ne olursan ol yine gel, İster kâfir, ister mecusi, ister puta tapan ol yine gel. Bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir, Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel."

Niyazi Mısri fısıldar gönlüne: "İlm kesbiyle pâk olmaz bu gönül dârı niçün Gerekdir aşk ile yanmak, gerekdir aşk ile pişmek."

Ve Hacı Bektaş Veli'nin sesi yankılanır mısralarında: "İncinsen de incitme, dövene elsiz, sövene dilsiz ol."

Şeyh Galib ise aşkın en ince sırrını hatırlatır: "Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen, Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen."

Ve şimdi, Fuzuli gelir, aşkın yangınını harlar: "Aşk derdiyle hoşem el çek ilâcımdan tabib Kılma derman kim helakim zehri dermanındadır."

Bugünün ozanı, ekranlara değil, gönül aynalarına seslenir. Mısralarıyla unutturulan ilahi ahdi hatırlatır, kaybolan aşkı yeniden diriltir. O, ahir zamanın içinde aşk ateşiyle yanan bir nefer, çorak gönüllere rahmet yağmuru taşıyan bir buluttur.

Ve bilir ki, her çağda nefsin zulmüne karşı aşkın direnişi olmuştur. Ahir zaman ozanı da bu direnişin son halkasıdır. İnsanlara, tükettikleri nefsani hazlardan vazgeçip kalplerini ihya etmeyi, kırdıkları gönülleri onarmayı, kinle yandıkları kalplerini aşk ile serinletmeyi öğretir. Ozanın gayesi, gönül dünyamızı hakikatle yeniden inşa etmektir.

Bugün belki sesi kısık, kürsüsü dar, dinleyeni azdır. Lakin ahir zaman ozanının sözü, bir gün mutlaka gönüllerde yankısını bulur. Zira hakikat, gecikse de tecelli eder. Ve ozanlar, bu hakikatin en saf, en aşk dolu temsilcileridir.

Ahir zamanın tozlu yollarında, bir ozanın aşk dolu nefesinde huzur arayanlara selam olsun…

Dua ve Niyaz: Ey gönülleri evirip çeviren Rabbimiz! Kalplerimizi hakikate döndür, gönlümüze aşkını yerleştir. Bizi nefsin zulmünden, dünyanın aldatıcı süsünden koru. Ahir zaman ozanlarına feyzini arttır, seslerini kalplerimize ulaştır. Bizi sevginle dirilt, aşkınla yak, rahmetinle serinlet. Zira biz sana muhtacız, Ey Erhamü’r-Rahimin!

Ve son nefesimize dek aşkınla yanmayı, Hakk’ı haykırmayı nasip eyle. Âmin.

The Bard of the End Times: The Breath of Truth

We are at the end of time; in this age when hearts are rusting, hearts are being tested with narrowness, souls are surging like raging waves, a handful of scholars are trying to revive humanity with the secrets of the word. They are called 'The Bard of the End Times'. They are the fragrant dervishes of this era; love burns on their tongues and the fire of Truth burns in their hearts.

The poet of the end times is not someone who speaks dry words; he is the one who has sipped the mead of love and displays the goods of truth in the Sunday of the heart. While the crowds are drunk on the world game, he stays awake with Mevla's love. The people consume, he produces; while everyone forgets, he reminds. Maybe his voice remains naive in the noise of the modern era, but his meaning is like a cry from heaven.

This bard gets his love from what Mevlana has, his wisdom from the heart of Yunus, the truth from the resistance of Pir Sultan. With its cry, it tells about the soullessness of urbanization, the person writhing in the grip of the soul, the tears of the oppressed. Every verse of it reminds the servant of his journey back to his Lord; it inculcates to love the created one because of the Creator.

Yunus Emre says: "Come with love, let's get acquainted, Let's make the job easy, Let's love, let's be loved, the world does not remain for anyone."

The bard of the end times also breathes with this word; he invites to friendship, conversation, love. He is lonely, but he is a saint. It does not suit the soul, nor does it bleed into the adornment of the world. His goal is neither fame nor wealth; his goal is to return a person to his essence, that is, to his nature, to Truth. For this reason, he does not bend his word, cries out for the truth, becomes the voice of the oppressed against the oppressor, of those who seek the path from metaphor to truth.
Mevlana's call is also in the language of the poet: "Come, come, come again no matter what you are, Whether you are an unbeliever, a magus, or an idol worshipper, come again. Our dergah is not a dergah of despair, even if you have broken your repentance a hundred times, come again."

Niyazi Verse whispers to his heart: "This heart millet cannot be cleaned with knowledge, why is it necessary to burn with love, it is necessary to cook with love."

And Hacı Bektaş Veli's voice echoes in his verses: "Even if you get hurt, don't hurt, be handless to the one who beats, mute to the one who curses."

Sheikh Galib reminds us of the subtlest secret of love: "Goodbye, who are you, you are the zubde-i alem, you are the adam who is Merdim-i dide-i ekvan."

And now, Fuzuli comes, harms the fire of love: "I like the problem of love, get out of my medicine, don't make me a doctor, who is in the poison of destruction."

Today's poet speaks not to the screens, but to the mirrors of the heart. With its verses, it reminds of the divine covenant that was made to be forgotten, revives the lost love. He is a soul that burns with the fire of love in the end times, a cloud that carries the rain of mercy to barren hearts.

And he knows that in every age there has been a resistance of love against the tyranny of the soul. The bard of the end times is the last link of this resistance. It teaches people to give up the self-Junking pleasures they consume and to revive their hearts, to repair the hearts they have broken, to cool their hearts they have burned with hatred with love. The purpose of the poet is to reconstruct our world of hearts with truth.

Today, maybe his voice is low, his podium is narrow, there are few listeners. But the word of the bard of the end times will definitely find its echo in the hearts one day. Because the truth will manifest even if it is delayed. And bards are the purest, most loving representatives of this truth.

Greetings to those who seek peace on the dusty roads of the end times, on the loving breath of a poet…

Prayer and Supplication: O our Lord, who turns hearts upside down! Turn our hearts to the truth, place your love in our hearts. Protect us from the cruelty of the soul, from the deceptive adornment of the world. Increase your favor to the poets of the end times and bring their voices to our hearts. Revive us with your love, burn us with your love, cool us with your mercy. For we are in need of you, O Erhamu'r-Rahimin!

And grant us to burn with your love and scream the Truth until our last breath. Amen.

Ahir Zaman Ozanı

İlkbahar yağmurları gibi selâmet,
Ozanlar yeşertir kararmış kalbimize rahmet.
Yunus’un sevgisiyle, Mevlana’nın neyinde,
Her yürek yananda, her gönül sükûnete erende.

Şems’in aşkı, bir ateşin içi,
O da ozandır, gönüllere ışık.
O, kalp sızısını dindirir neşeyle,
Zihnin karasından çıkarır hep güneşle.

Ahir zaman ozanı, feryadını işitir rüzgar,
Karanlık gecede yıldız gibi parlar.
Sesini duyan gönül bulur huzur,
Bütün kalpleri sarar aşkın nur.

Sadıklar der ki: "Her şeyde bir hikmet vardır,"
Ozan, o hikmeti kalbinde taşır.
Bütün dertleri aşk sarmış,
O da Hakk’ın en saf sesidir,
Gözlerdeki yaşları silen,
Gönüllerdeki korkuyu eriten.

Büyüklerin izinde, her adımı bir yoldaş,
Dervişlerin arzusudur aşkı bulmak.
Bütün varlık, bir hayal gibi kaybolur,
Bir tek gerçek kalır: o da Hakk’tır, yalnız O’dur!

Pirler der: "Varlık sadece bir misaldir,
Ozan her zaman hakikatle beslenir."
Her kârda bir zarar, her yazda bir kış,
Ozanın aşkı, her zaman bir iştiyak, bir arzu.

Hacı Bektaş’ın sözüdür: "Süregeldiğin yolda,
Bir tek dostla yola çık, ötekiler yolcudur."
Ozan bu yolda tek başına yürür,
Kırgın gönülleri affeder, sevgiyle büyür.

Fuzuli der ki: "Aşk, senin her şeyin,
Aşk her zaman tek ve biricik bir yemin."
Bütün yollar Aşk’a çıkar,
Aşk, her dertten daha kıymetli bir hazine.

İbn Arabi de haykırır, "Varlık tek,
Her şey O'nun işidir, O'nun kudretine tek."
Ve aşk, varlığın kaynağında nehir gibi akar,
Her damlasında bir ömür, her damlasında bir aşk vardır.

Ahir zaman ozanı, içi dolu bir hazinedir,
Sözleri berrak bir nehir gibi akar.
Kimse duymasa da, kimse anlamasa da,
O, her sözüyle bir kalbe, bir ruha uyar.

O, aşkı bir elmas gibi taşır,
Işığına vuran her göz, aşkı arar.
Ve bilir ki, aşk her zaman güçtür,
Bir gönülden diğerine geçer; sınır tanımaz,
Ne zaman nehirde taşar, ne zaman denizde kaybolur.

Ozanın göğsü, Mevlana’nın düğümüdür,
Her noktasında bir aşk, her kelimesinde bir nur.
Sonsuz yollardan geçer, tek bir hedefi vardır:
Gerçek aşkı bulmak, her kalpte ‘Hakk’’ı görmek.

Ozan bu dünyada bir misafirdir,
Yolculuk, yalnızca O’na olan aşkındır.
Bütün ölümler, tek bir gerçeği anlatır:
Aşk, ölüme karşı bir direniştir,
Hakk’a ulaşan yolculuk bir ömre bedeldir.

Ve o, son bir defa gözlerini açtığında,
Gördüğü aşk olur, gördüğü ışık olur.
Ahir zaman ozanı, sonsuzluğa giden,
Gerçek aşka akan bir ırmak gibi ebedi olur.

---

Dua ve niyazla:

Ey aşkın özü, Ey sonsuz nur,
Bizi aşkınla sar, gönlümüzü aç, seninle dolur.
Her nefesimizde senin adını anmak,
Her adımımızda senin yolunda olmak…

Ey aşk, ruhumuzun derinliğinde yeşeren,
Bizi kalpten sev, her zaman sevdiren.
Son nefesimize kadar Hakk’ı haykırmayı,
Ve nasip eyle bize aşkınla yanmayı.

Âmin.
…………………………………………….

Ahir zamanın sesini duydum,
Kalbimde kırık bir sızı buldum.
Gözlerim uzaklarda arar,
Ama her şeyde bir boşluk, bir kuytu.

Düşler sararıp soldu bu dünya,
İnsanlık kayboldu, varlık yok oldu.
Paranın peşinden sürüklenenler,
Ruhlarını satıp, yolda tarumar oldu.

Bahçeler yeşil, çiçekler soldu,
Karanlık yelkenliyle gitti umutlar.
Gerçek sevgi, dostluk, kardeşlik,
Sadece eski hatıralarda kaldı, uzaklarda.

Gönül nağmeleri, eskisi gibi değil,
Kelimeler boş, anlamlar silik.
Şehirde kaybolan bir insandı belki de,
Ama özünde hep bir yitik.

Bütün yollar yönsüz, parıltı sahte,
Aşk, sevgiden çok bir maskeye döndü.
İçimizdeki kıvılcım söndü, kayboldu,
İnsana ait olan her şey kayboldu.

Ahir zamanın kapısı çalınır,
Gönüller katı, ruhlar ağır.
İyilik susuyor, kötülük yükseliyor,
Ve şaşkın ve kararsız insanlar birbirini izliyor.

Bir zamanlar bu dünyada sevgi vardı,
Şimdi ise hırs her köşeyi sardı.
Ama yine de bir umut var içimizde,
İyi insanlar, hâlâ var, ses etmeselerde.

Eğer kötüler susmazsa hiç,
İyi sesler yükselecek, bir gün.
Çünkü fıtrat kaybolsa da bir zaman,
İnsanlık yeniden uyanacak, yine bulacak yolunu.

The Bard of the End Times

Peace as the spring rains,
Poets flourish, mercy on our darkened hearts.
With the love of Yunus, what about Mevlana,
Every heart is on your side, every heart reaches tranquility.

The love of Shams, inside a fire,
He is also a poet, a light to the hearts.
He soothes the ache of the heart with joy,
It always takes you out of the darkness of your mind with the sun.

The bard of the end times hears the cry of the wind,
It shines like a star in the dark night.
The heart that hears your voice finds peace,
The light of love embraces all hearts.

The faithful say, "There is wisdom in everything,"
The bard carries that wisdom in his heart.
All the troubles are wrapped up in love,
He is also the purest voice of the Truth,
Wipe the tears from your eyes,
Who melts the fear in the hearts.

In the footsteps of the elders, every step is a comrade,
It is the desire of dervishes to find love.
The whole being disappears like a dream,
There remains only one truth: he is the Truth, He is the only One!

Pirs say: "Existence is only an example,
The bard always feeds on the truth."
A loss in every snow, a winter in every summer,
The love of the bard is always an occupation, a desire.

Hacı Bektaş's words are: "On the road you are continuing,
Go with only one friend, the others are travelers."
The bard walks this road alone,
He forgives offended hearts, grows with love.

Fuzuli says: "Love is your everything,
Love is always the one and only vow."
All roads lead to Love,
Love is a treasure more precious than any trouble.

Ibn Arabi also exclaims, "There is only one being,
Everything is His work, the only one in His power."
And love flows like a river at the source of being,
There is a life in every drop, a love in every drop.

The bard of the end times is a treasure full of,
His words flow like a clear river.
Even if no one hears, even if no one understands,
He follows a heart and a soul with every word.

She carries love like a diamond,
Every eye that hits the light is looking for love.
And he knows that love is always power,
It passes from one heart to another; it knows no boundaries,
When it overflows in the river, when it disappears into the sea.

The bard's chest is the knot of Mevlana,
A love in every point, a light in every word.
He goes through endless paths, he has only one goal:
To find true love, to see the ’Truth" in every heart.

The poet is a guest in this world,
The journey is your love for Him alone.
All deaths tell one truth:
Love is a resistance against death,
The journey that reaches the Truth is worth a lifetime.

And when he opened his eyes one last time,
It becomes the love he sees, it becomes the light he sees.
The bard of the end times, the one who goes to eternity,
True love becomes eternal like a flowing river.

---

With prayer and supplication:

O essence of love, O eternal light,
Embrace us with your love, open our hearts, it will be filled with you.
Remembering your name with every breath,
To be on your way every step of the way…

O love, blossoming in the depth of our soul,
Love us from the bottom of your heart, who always makes us love.
To scream the Truth until our last breath,
And grant us to burn with your love.

Amen.
…………………………………………….

I heard the sound of the end times,
I found a broken ache in my heart.
My eyes are searching far away,
But in everything there is a void, a nook.

Dreams have turned yellow and faded this world,
Humanity has disappeared, existence has disappeared.
Those who are dragged after money,
He sold his soul and got tarumar on the way.

The gardens are green, the flowers have faded,
Hopes have gone with the dark sailboat.
True love, friendship, brotherhood,
It remained only in old memories, far away.

Heart tunes, not the same as before,
Words are empty, meanings are faint.
Maybe it was a person who disappeared in the city,
But in essence, it's always a loss.

All the roads are directionless, the glitter is fake,
Love has become more of a mask than love.
The spark in us has gone out, disappeared,
Everything that belongs to man has disappeared.

The door of the end times is knocked,
Hearts are hard, souls are heavy.
Good is silent, evil is rising,
And confused and undecided people are watching each other.

Once upon a time there was love in this world,
Now ambition has surrounded every corner.
But still there is hope in us,
Good people, there are still, even if they don't make a sound.

If the bad ones don't shut up, never,
Good voices will rise, one day.
Because even if the nature disappears, there will be a time,
Humanity will wake up again, it will find its way again.

Sıcak Rüzgar
Kayıt Tarihi : 2.5.2025 15:41:00