Kopmaz sanma Nuh Tufanı, bu gidişle kopacak
Zulümler kalınlaştı, gayrete dokunacak
İyiliği anlatan, masal bile kalmamış
Seyyiatlar aleni, hasenat saklancak
Adalet zayi olup, rüşvet yaygınlaşacak
Nerdeyse tüm insanlık, maddeye tapınacak
Hemcinsini yemezken, çoğu hayvanlar bile
Yılan gibi insanlar, birbirini yutacak
Nere gitti torunlara, aktarılan öğütler
Mikyası unutmuşuz, ikamesi ölçütler
Kuşu bile korumuş, ecdadın vakıfları
Şimdi hepsi yağmalanmış, revaçtadır örgütler
İnsanı yaşatırsan, denmiş devlette yaşar
Zayıfın imdadına, kuvvetli olan koşar
Asıl büyük savaşın, kendinle olanıdır
Nefsine yenilenler, sonunda haddi aşar
Hayvana merhametli, hemcinsinedir zâlim
Halbuki aciz insan, hakka olmalı teslim
Vermemiş bu nimeti, başka canlıya Halik
Sadece insanlarda, bulunur akl-ı selim
Yaratanın eseri, insan Ahsen-i Takvim
Akılla tezyin etmiş, üstüne vermiş fehim
Dünya Dar-ı İmtihan, muzırlar eksik olmaz
Şeytanında görevi,vesvese ile vehim
Kayıt Tarihi : 5.2.2023 16:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!