Ahir zaman Şiiri - Salih Yılmazgil

Elimde bir kızıl karanfil vardı
“Kimi öldürdün, nedir o kan” dediler.
Yolum gitti bir vahaya uzandı,
“Seraptır o, sen öyle san” dediler.

Bir yere bakıyorum bir havaya,
Dünya mı bana ters, ben mi dünyaya?
Herkes arabalı, atlı…Ben yaya;
“Yorulan ayağına yan’”dediler.

Herkes zeki, düzenbazlıkta usta,
Kimi hırstan, kimi şehvetten hasta,
“Yeter! Bu fikrini askıya as ta;
Dünya değişiyor, uyan” dediler.

Eskiden yanaklarda kızıllık vardı,
Şimdi tüm milleti arsızlık sardı,
Bir zamanlar güneş şurdan doğardı,
“Ahir zamanda batıdan” dediler.

Nereye gideyim, kime varayım?
Günahtan, çirkeften, şirkten kurtulayım.
El uzatan yok mu? Elinden tutayım.
Bu zamanın mürşidi Gavstan dediler.