Ahir Ömrün Dik Yokuşları Şiiri - Ayşe Uçar

rüyası eksik bir uykunun ağırlığını tartıyor gece
ruhun yol haritasını çizerken parmaklarımdan tutuşuyor
yalnızlığın iklim yangınları

gökyüzü artık karanlığın safi efendisi
yıldızlar bir bir serpiştirilmiş atlas yorganların üstüne
gelin toplayalım simli toz yağmurlarını
yerin ve göğün adına
belki aydınlanır
gönül bahçeleri

hayat bezgin insan yorgun
ne çok göç yılgını allı turnalar

artık uzun vadeli hesapların zamanı değil
günü kurtarsak yeter
ömürlük aşkların pili bitti
yalandan seviyorumları
alıp elimize alnından
öpsek yeter

kimse
kimsenin dostu arkadaşı değil
eğer ki dostum diyorum derse de sakın inanma
istersen inanıyor gibi yap karşındakini rahatlat
bak nasıl hallaç pamuğu gibi attıracak
içinin tatminsiz ego savaşlarını
itimatsız seviyesiz yalancı
dostluğunu

yalnızsın
ve yalnızlığına iyi sahip çık
çünkü yalnızlığın yoluna taş koymaz
yalancıktan gülüp arkandan iş çevirmez
sahteliğe ikircikli oyunlara
mahal vermez

zaman hızla yön değiştirdi
çağ level atladı karanlığın göbeğine
insan rol değiştirdi her konuda
bencilliği çoktan aştı
insanlığın
sınırını

iyilik ve dürüstlük olmuşken demode
yeni çağın yeni dünyanın yön değiştiren ruhsuz ufku yolda
sende modası geçmiş dürüstlük ve insanlık ilkelerini es geç
yeni trende ayak uydur yoksa fena çarpılırsın
egonu iyi körükle
besle

çal çırp yan gel yat doğayı yok et
canlılara zulmet kafana göre takıl
sadece kendin için yaşa

varsın egon tavan yapsın
nedenmiş niçinmiş arama yoluna devam et
kendinle övün gururlan kim tutar seni kim

a
m
a

çok fena tökezledin insanoğlu ey!!!!

...............................

3007202518:32