Ah yaşlılık Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Odama yansımıyor gün ışığı
Solgun tüm duygular
Tutamıyorum kirpiklerimi kapanıyor
Saatlerin tik takları durdurup uyumak istiyorum
Yeter demek istiyorum titremelere
Yarım kalan düşlere
Vakit geldi aydınlandı
Park bahçeler

Sabah ezanı zorluyor yıkık bedeni
Çocukların okul telaşı
Annelerin arkalarından baka kalışı
Bakkalın önünde sokağa saran
Ekmek kokusu

Etrafın koşuşturmasıyla düne dalıp gitmek
Sonra
Yaşlılık ne zor şeymiş diye mırıldanmak
Acı, acı gülümsemek
Ve evde köşene oturup gazeteni okumak
Ajansta haberleri kaçırmamak
Her yerle görmek ölümü, ölüm

Öğleye doğru gezmek
Eskilerden biriyle buluşmak
Hüzünle anıları deşmek yâd etmek
Sahil kenarında martıların çığlıklarını
Melodi gibi dinlemek
Kederle yüreğine gözyaşını akıtarak
Eve dönmek
Köşeye oturup sessizce kitap okumak
Zor bela vakit borcunu ödeyip
Rahatlamak

İkindi olmadan bahçeye çıkıp
Nanelere, feslikanlara çiçeklere su vermek
Kuşlara yem atmak kedi, köpekleri okşamak
Dert yanmak
Çocuklara şeker verip
Ne zor bir şey yaşlılık yaşlanmayın demek
Odana çekilip eski resimleri karıştırmak
Durup, durup dalmak
Sonra ezanla olduğun yerden kalmak
Güç bela borcunu ödemek
Akşamları
Önüne konan çayla eksikliğinin üşütmelerini
Isıtmak
Abdestim varken namazımı kılayım demek
Olduğun yerde kendinden geçmek
Uyumak güzel rüyalar görüp dağ, bayır koşmak
Ellerin titremesi geçmesiyle çılgınca koşmak
Ve
Bir hıçkırıkla her şeyi bitirmek
İşte yaşlılık
Yaşlılık ne zor şey
Ah yaşlılık ah yaşlılık