gönlümde bir kuytu; dilde söz iken,
ne kadar güzeldi,hoştu yalnızlık !
yıllardır küllenmiş küçük köz iken,
aşkla alevlenip coştu yalnızlık !
kalmadı elimde ondan başka dal !
dedim sen de gitme bari bir sen kal !
kanatları kırık ayağı topal,
peşimden bir ömür koştu yalnızlık !
pencerelerdeki bekleyen oydu !
kapıda her gece ruhumu soydu!
içime dinmeyen bir acı koydu !
gözlerime dolan yaştı yalnızlık !
insanlarmış meğer düşman;insana !
kan kustum kızılcık de dedi bana !
bir kuru ekmekle acı soğana,
şu fakir soframda aştı yalnızlık !
bir şefkatli göğüs düşmedi bize !
değmedi sıcacık el elimize !
avutmak da neymiş yüreğimize,
vurduğum bir yumruk taştı yalnızlık !
Kayıt Tarihi : 7.4.2019 01:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
''yalnızlık'' tek başına olmak demekse bir lütuftur ancak iki kişiyi bile kalabalık kılıyor birlikte zannettiriyorsa işte asıl yalnızlık odur !!!

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!