Ah şu insan Şiiri - Mürsel Münevveroğlu

Yine insan, yine insan, yine insan...
Yazmakla, serüveni bitmeyen; yaratılmış en mükemmel ve zayıf, en zarif ve en kaba, en yüce ve en aşağılık, en bilgili ve en cahil, en-en... EN’leri ve zıtlıkları saymakla bir türlü bitmeyen varlık! .. İNSAN.
İnsan; biraz da, kendisini tanıyıp, anlayabilse! .. AH! BİRAZCIK, ANLAYABİLSE! Her geçen gün, bir çok yere, bir çok defa gider ve GELİR de.. bir gün olsun ve sadece bir defacık da, kendine GELEBİLSE! ..

A H Ş U İ N S A N

ŞİİR NO: 79 06-12-2008

Allah, önce âlemi; tek bir, “OL! ..” Emri ile yarattı,
Sonra da, insan’ı yaratıp; âleme, güzellik kattı...
İnsana dönüp; “vekil’im, şahid’im, halifem’sin” dedi,
Âlem’i, insan’a; halifeyi; kendisine; “KUL” yaptı...

Allah; “Mel’ûn Şeytan” adında, süfli bir mahlûk yarattı,
Şeytan; Allah’la kul’u, arasına girip.. fitne kattı.
Helvadan, taştan, topraktan; bir çok çeşitli, PUT’lar yaptı,
İnsanların çoğu; Allah’ı bırakıp, put’lara taptı...

Allah; Şeytan’la bereber, bir çok da melekler yarattı,
ZIT’lar âlemin’i oluşturup, âlem’lere renk kattı.
Şeytan’la, melekler; nefis üzerine, pek çok savaştı,
İmtihanı kaybeden, birçok insanlar; nefsine taptı...

Kimi zat’ına, kimi ateşe- puta, kimi paraya,
Kimisi de; “İlahım sensin! ” diyerek, taptı kadına.
Kimi; büyü, tütsü.. diyerek; düştü, cin’lerin ardına,
Kimi; İZM’ler uydurup, “HAYAL ETTİĞİ PUTU! ”na taptı...

Tarihteki ilk nifakı, Hâbil ile Kâbil, başlattı,
Sonra, guruplar oluştu.. kabileler, boşa savaştı...
Herkesin, iyi bilip; bulamadığı.. tek şey, barıştı!
Vahşi hayvanın yapmadığını; insan, insana.. yaptı...

Rahman; insan, “tek olan, doğru yolu” bulsunlar diyerek,
Yüce katından, kitaplar ve peygamberler göndererek;
İnsanlık; bunların hepsini, hem bilerek, hem görerek,
Yine de, çoğu; Hakk’tan saptı ve azı, Allah’a taptı...
15-02-2008 SAAT:03:35 Konak-İZMİR.