" AH O ZAMANLAR AH "
Hiç çorabımız olmazdı
Ayakkabılarımız yırtıktı mesela
Ama ayaklarımız sağlam basardı yere.
Yok öyle yeni elbise
Sırtımızda eski bir ceket
İçinde yırtık bir gömlek
kralsın.
Senede bir pantolon alınırdı en ucuzundan
Bayramdan bayrama.
Onunda etiketini koparmazdık
Hava atardık akranlarımıza
Ama yüreğimiz sağlamdı
Adamlık okuyorduk belki fukara evimizde
İyi bir mektepti
Ne çikolata gördük
Nede portakal yedik
Zeytin bile şifa niyetine yenirdi
Bizim evde
Yani Dedem öyle derdi.
Anam bir elmayı sekiz kardeşe
böler kıyamazdık yemeye
Önce kabuklarını yerdik.
Sonra sacı ocağa koyar sıcacık ekmek
Yapardı
Kokusu yayılır dı etrafa mis gibi
hepimiz doyardık
Gözümüz toktu yani
Şimdiki gibi ne luna park vardı
Nede atlı karınca
Dönme dolapları eski gazetelerin
Yırtık parçalarında görürdük
Tandır da büyük bir alüminyum çaydanlığımız vardı
içinde çay yapılırdı
Kapkara olmuştu
Ama çayı tavşan kanıydı
Zaten çocuklar çay içmezdi
Büyükler öyle derdi biz de seyreder
Tadını merak ederdik.
Anamız masal anlatırdı
Babamız tütün sarardı gaz lambası ışığında
Sonra biz uyuklardık
Sıcacık tezek sobasının arkasın da
öylece dalar giderdik yarınki çileli güne
Dışarıda bir metre kar vardı
Zor geçerdi kış bizim orda yoksul evinde
Kuşlar camın demirine konar biz onlara yem atardık serçeler sığırcıklar bir sürüydüler çaresizdiler
Yazıktı yani
biz onlara onlar da bize acırdı
Bazen bizim de yiyecek bir şeyimiz olmazdı
Ekmeğin arasina kesme şekeri dürer yerdik
Bakışır gülerdik herkes memnun du halinden çok şükür diyerek.
Ağır gelirdi belki mutluluk
O yüzden hiç denemedik
Denesek de bulamazdık
Kim bilir
Belkide en iyi mutluluk buydu
Yani diyeceğim şu ki
Ah o zamanlar ah...
Ahmet Kılıç
www.ahmetkilic.com
Kayıt Tarihi : 21.6.2017 00:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!