Âhımı salsam, şu alem birden yıkılır,
Hârından, sönen yıldız yeniden yakılır.
Muhabbetimi koysam, üst üste içimden,
İrtifasıyla, göğe merdiven çıkılır.
Naçarsan dal gönlüme, eğer susuzluktan,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
son beyitte kibir mi vardır tevazu mu anlaşılmaz
lakin kanımca ikisi de olamaz
Mecnun u utandırmanız hangi yöndedir
'biz de aşık olduk ama sevdamızı senin gibi anlatamadık mecnun bizi görsen bizden utanırsın' mı demek bu son beyit
yoksa utanması, Mecnun un sevdasının küçüklüğünden mi
burda küçük olması gereken şey kanımca 'm' harfidir ki deli anlamına gelir öyle yazılırsa ve sevdadan delirse bi küçüklük
BÜYÜR
Tebrikler kardeşim. Güzel bir şiirdi. Başarılarınızın devamı dileğimle.
Suna Doğanay
Değerli dostum aşk öyle yücedirki merdivene gerek yok dediğiniz gibikaleminize yüreğinize sağlık.Münevver Şenol
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta