Ah'minel'aşk Şiiri - Mevlüt Ören

Ayların adı yok, mevsimler renksiz.
Gündüzler garip, geceler zifiri...
Dünyaya “dünya” denilemez sensiz,
Belki budur sensizliğin tarifi.
Ayların adı yok, mevsimler renksiz.

Her şeyde sen varsın ve her yerde sen.
Bazen bir resimde, bazen bir sestesin.
Ne garip bir haldeyim, keşke bilsen...
Bazen bir yüzde, bazen bir sistesin.
Her şeyde sen varsın ve her yerde sen.

Mahsun akşamlarda sana âmâde.
Bu akşamlarda yalnız sana tutsak...
Benim akşamlarım sensiz çok sade,
Beklerim akşamlarda ağlayarak.
Mahsun akşamlar da sana âmâde.

İffetinden dağılmayan saçların,
Gülleri sarmalayan bir sarmaşık...
Dibinde, suya hasret ağaçların,
Saçından sazına tel yapmış âşık.
İffetinden dağılmayan saçların.

Ne vakit sensiz uyumaya kalksam,
Kanlı gözlerimde birikmiş kumsun.
Sensiz uykulardır en büyük tasam,
Sen, hiç uyanamadığım uykumsun.
Ne vakit sensiz uyumaya kalksam.

Ellerim her köşede seni arar,
Dokunduğum köşeye dert eklerim.
Senden haber getirecek turnalar,
Turnaları köşelerde beklerim.
Ellerim her köşede seni arar.

Lahza lahza dalgalanan gözlerin,
Fırtınalara mahkûm olmuş deniz...
En haşmetlisi azgın denizlerin,
Gözlerinin varlığından habersiz.
Lahza lahza dalgalanan gözlerin.

Âşinadır sana bütün gülüşler.
Senin gülüşlerinde hayat saklı.
Canlanır gülüşlerinde hep düşler,
Gülüşlerin, düşlerime yasaklı.
Âşinadır sana bütün gülüşler.

Şeffaf teninden sevda yollarına...
Uzanan sıratte her gün yürürüm.
Ölü misali yatmış kollarına,
Sahibi olmayan zavallı ömrüm.
Şeffaf teninden sevda yollarına...

Kime ne; çile de benim, sevda da.
Kuru yaprak gibi düştüm eline.
İstersen savur deli rüzgârlara,
Razıyım ben senden her gelene.
Kime ne; çile de benim, sevda da.