Kalk Koca Şark II * Şiiri - Mesut Özünlü

Bugün
Niçinlerim yine sağanak sağanak
Ey yüzyıllardır havzasından
Ayetler, hadisler, veciz sözler
Konfüçyüsler dökülen koca Şark!

Sana aitim, senin sütünü içtim
Senin çocuğunum ben!
Bilirsin, yürümeye adım adım
O senin... Hikmet damlayan
Göğüslerini eme eme başladım
Ama bugün, karnım masallara
Tok artık... Gözümüz açıkken
Ninni söyleyenlerden bıktık...
Tanırım ben seni, sen her şeyi
İyi bilirsin... Ne var ki benim
Bir şey var bilmediğim... Bana
Onu söyle asıl gözünü sevdiğim!

Bir de neler geldi başına
O güzeller güzeli adaletin
Keşke olup bitenlere
Bakıp bir görmeliydin!

Niçin diğer kardeşlerim
Bu kadar aç... Niçin bulunmaz
Şu cihan eczanesinde
Bize ait sadra şifa bir ilaç...
Niçin İbni Sina’dan beri
Mafsallarımız sancılı,
Dertlerimiz tedavisiz...
Niçin Farabi’den beri
Ufuklarımız sisli,
Göklerimiz mavisiz...
Ve niçin hep böyle,
Bu varlık yurdundadır darlık
Niçin bu zenginlikler diyarında
Hep fakirliğindir hükümdarlık

Niçin insanların çoğu mesleksiz
İddiaların çoğu mesnetsiz...
Niçin açığımız pek çokken
Başkalarına öğütlerimiz
Setrüavret dersi vermek gibi
Çelişkili ve münasebetsiz...
Sormak istiyorum bütün bunları
Eğer müsaade ederseniz...

Düşün! Dün “gâvur” sözcüğünü
Diline pelesenk ederek
Küçük gördüğün Batı
Bugün bir park gibi imar edip
Cennete çevirirken
Toprağının dağıyla düzünü
Niçin kapatarak yürür
Senin sokaklarında insanlar
Çoğu yerde burnuyla gözünü

İşte böyle ey Şark!
Kederin, derdin, çelişkilerin
Canı yanan kelebek gibi beni
Titretir bazen ta ciğerimden
Art arda açılan çakılar misali
Nükseder de suallerim
İki büklüm olur ruhum
Kalkamam artık yerimden...

Speyer, 16.1.2009