Koca yalanları yaşıyorum koynunda,
Yokuş yukarı taştan yolların, ciğerimi söküyor.
Kalabalığında can çekişiyorum.
Boğuluyorum körfezinin bulanık sularında.
Kestane satıcıların,
Para isteyen tinerci çocukların kanatıyor yaralarımı.
Her köşende,
Ayrı bir hüznümü döküyorum kaldırımlarına.
Bir tarafta umursamaz zenginliğin,
Bir tarafta bıçak yarası ezilmişliğin.
Ah izmit ah!
Ne acayip şehirsin...
Kayıt Tarihi : 1.7.2005 16:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
