Ah İstanbul Şiiri - İsmet Aktürk2

Ah istanbul sana nolmuş
Kafam bozuk yüzün solmuş
Gelen giden tezgah kurmuş
Ah istanbul ah istanbul

Ah istanbul çok dertlisin
Nerdeen nereye gelmişsin
Muradına zor ermişsin
Ah istanbul ah istanbul

Taş atarlar ünvanına
Cani dolmuş hanlarına
Nasıl geleyim yanına
Ah istanbul ah istanbul

Korku dolmuş sokakların
Hiç hoş değil akşamların
Ben bu hale şaşa kaldım
Ah istanbul ah istanbul

Altındı toprağın taşın
Çok mağrurdu dertli başın
Dünyalardı hep yoldaşın
Ah istanbul ah istanbul

Kıymışsana namert eller
Seni kıskanmış zalimler
Utanmıyor arsız yüzler
Ah istanbul ah istanbul

Sen her derde ilaç oldun oldun
Gariplere vatan oldun
Umutlara mekan oldun
Ah istanbul ah istanbul

Ölsün sen utandıran
Başın dertten derde koyan
Güzeliğin yakıp yıkan
Ah istanbul ah istanbul

Gezemedim beyoğlunda
Yüremedim Tarabyada
Gönlüm üzgün içim yara
Ah istanbul ah istanbul

Geldim sana seyr eyleyim
Başın dertli ne bileyim
Çok üzgünsün sen bebeğim
Ah istanbul ah istanbul

Vurguncular soyguncular
Yakıp yıkmış yangıncılar
Rand peşinde namuzsuslar
Ah istanbul ah istanbul

Duacıyım sağlığına
Çok muhtacız varlığına
Dayanmam ayrılığa
Ah istanbul ah istanbul

İsmet derki sözüm çoktur
Onursuzda beyin yoktur
Can yakanın sonu yoktur
Ah istanbul ah istanbul