Ah insanlar insanlar Şiiri - Kemal Tekir

Ah insanlar

Ah insanlar, varlık içinde,
Yokluk,kıtlık bilinciyle yaşıyorlar.
Doğru,yanlış helal haram demeden,
Birbirlerinin hakkını çiğnemekten,
Kul hakkı yemekten,
Çekinmiyorlar,
Kimileri hep bana,
Rab banacı ,
Bencil ,aç gözlü ,
Doyumsuz oluyorlar.
Oysa,hakça paylaşılsa,
Dünyadaki nimetler,
Yeter, artar herkese.
Aç açıkta kalmaz,hiç kimse,

Kimi insanlar geçici,
Dünya zevklerine, hazza.
Kimi mala,mülke,
Kimi makam, mevkiye,
Kimi ününe,şöhretine,
Kimi gençliğine, güzelliğine,
Kimileride iktidar koltuğuna,
Yapışmış sıkı sıkıya.
Kaybetmemek için, insanlığını,
Feda edercesine
Çırpınır durur boşuna.

Yolda düşen birini görüp,
Hiç oralı olmayanlar.
Düşeni kaldırmayanlar,
Komşusu açken ,tok yatanlar,
Empati kuramayan,
Duyarlı,duygudaş olamayanlar.
Nefsine,eşyaya ,
Kul köle olanlar.
Hazzın hızın peşinde koşanlar,
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayanlar.

Ah insanlar yükselmek için,
Birbirinin sırtına basanlar,
Amansız rekabetin,hırsın,
Yarışın kıskacında,
Kısır döngüde dönüp duranlar.

Ah insanlar üstünlüğü,
Geçici dünya değerlerine,
Mala,mülke,
Zenginliğe sahip olmak sanıyorlar,
Kefenin cebi olmadığını,
Dünya malının, dünyada,
Kaldığını unutuyorlar.

Kimse üstün olmayı,
Sevgide,saygıda,
Arda,edepte hayata,
Etik değerde, ahlakta,
Adaletli,vicdanlı,
Doğru, dürüst yaşamakta,
Takvada aramıyor.

Ah insanlar yanıbaşındaki,
Eşin,dostun,ailenin,
Komşularının,yakınlarının,
değerini bilmezler,sağlığında,
"Kör ölünce,badem gözlü,
Olur "der gibi.
Ölenin ardından,
Timsah gözyaşı dökerler bolca.

Ah insanlar hatayı,
Hep başkalarında,
Dış etkenlerde arıyorlar.
Kendileriyle yüzleşmiyorlar.
Kusursuz insan ararken,
Kendilerini sütten çıkmış,
Ak kaşık sanıyorlar.

Ah insanlar,yaşadıkları,
Sorunların çözümü için,
Ellerini taşın altına koymadan,
Kurtarıcı arayışındalar,
Kötüler organize örgütlü,
İyiler se dağınık,
Dünya bu yüzden karanlık.
Birlik,beraberlik,dayanışma,
Direnme örgütlü mücadele, Olmayınca günden güne,
Sömürgen,asalakların,
Yağ sürülür ekmeğine.

Kemal Tekir
Halkın Hak kın sesi