Ah İle Geçti Ömür Şiiri - Kemal Berk

Ah ile geçti şu ömür
Feryadım çıkmışsa ayyuka
Buluttan döker gibi döküyor gözyaşları
tespihin taneleri gibi dizilir
Sızılıyor, deliniyor yürekler
Döktürenler arsız olmuş, birazda nursuz
Halden anlayan mı var sanki
Herkesin aklı vuruyor, belden alta
Kalp gözü kapanmış,
Sanki dünya umurunda
Adam anasını satmışta
Seni mi dinler kardeşim
Yar bile tutmaz olmuş, yar başında elini
Hayallerle yaşayanın sonu
Ya kara toprak, ya da mapushane
Senin varlığınla yokluğun arasında
İncecik bir çizgi
Sanma ki, gam keder ile küserim herkese
Bak hele şuna
Aakıl terini dökmeyenin haline
Yıllarca ter dökse de alnından
Canını ayaklar altına alsanda
Yine bir değerin olmaz.
Sen dön kardeşim dön
Ne kimseye kırıl, nede küs
Girme sakın ha
Şu gönüllü demir parmaklıkların arasına
Düşme toprağın kara bağrına
Sen önce kendine gel
Önce ben ol, ben
Olmazsan, Kül gibi yanar
Kül özüne dönersin

Kemal ‘eren/Kemal BERK