Ah Eski Günler! Şiiri - Hüseyin Özçelik

Erkenden yol alırdım yaylaya
Dağları aşardım yürürdüm yaya
Gözlerim seyre dalar bakarım yamaçlara
Bir başka güzeldi ah eski günler

Gözelerden suları içerdim kana kana
Selam ve muhabbeti salardım her bir yana
Bir neşe dolardı girerdik biz bayrama
Şimdi nerede kaldı ah eski günler

Büyüklere saygı var küçükler sevilirdi
Dağlarda keklik sesi kulaklar sevinirdi
Dost ve akrabalık o an daha güzeldi
Ara bakalım şimdi nerede ah eski günler

Köyden çıkınca hesaplar yapılırdı
Patates için tezek bir güzel çatılırdı
Yükseklerden engine seyrana bakılırdı
Sevgisi başka idi ah eski günler

Koyun kuzu otlardı çobanlar oynamakta
Neşe ve sevinç dolu muhabbet kaynamakta
Güzellik varmış be o eski çocuklukta
Dostluğu hayran bıraktı ah eski günler

Kavallar çalınırdı mantarlar evlek evlek
Arılar çiçek toplar rengarenkti kelebek
İz bıraktık dağlarda isimler benek benek
Ilgıt ılgıt rüzgârlar nerede ah eski günler

Şairim gezinirdi dağlar destan yazıyor
Gönüle sevgi veren bağlar destan yazıyor
Edep ve irfan dolu çağlar destan yazıyor
Bakıyorum geçmişe hanı o eski günler