Kalabalığa alışmış güvercinler.
Neşeli ve tatlı çocuklar.
Ah! Çocuklar, ne de kıskanıyorum sizi...
Ben pek gülümsemem, mizacım böyle.
Ama hüzüne kızmamak gerekli.
Ne ki hüzün?
Papatyaların güneşe kümesi bence.
Ben mi alkollüyüm, burası çok mu güzel?
Kayıt Tarihi : 9.10.2017 14:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsanların sık sık oturduğu bir meydanda yazılmış bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!