Ah bu şehir Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sokak lambası titrerdi yine,
Yorgun şehir susar, ben yürürdüm kime?
Küllerimden doğardım her gece
Sesinde uyanırdı kalbim gizlice.

Adını duymadım rüzgârlardan,
Ama her köşe başı senden iz taşır.
Bir adım ileri, bin anı geri
Geçmişim sokaklarla kucaklaşır.

Ah bu şehir bana fısıldar,
Gölge gibi peşimden ayrılmaz hatıralar.
Her adımda bir zaman çöker yüreğime,
Gözyaşım dualara karışır sessizce.
Kalbimde bir yara, hep aynı yerde,
Kanar durur… unut desen de.

Kaldırım taşları soğuk, dilsiz,
Üşür ayaklarım, içimden daha aziz.
Rüzgar bir yabancı gibi tenime değer,
Adını sorar… susarım, gönlüm yanar.

Adımlarım yankılanır boşlukta,
Bir zamanlar sevdiğin sokaklarda.
Kime anlatsam seni, hangi duvara?
Hepsi susar, hepsi senden yana…

Ah bu şehir bana fısıldar,
Gölge gibi peşimden ayrılmaz hatıralar.
Her adımda bir zaman çöker yüreğime,
Gözyaşım dualara karışır sessizce.
Kalbimde bir yara, hep aynı yerde,
Kanar durur… unut desen de.