Ah benim aptalığım Şiiri - İlyas Gültekin

Bukadar cümle kalabalığı arasında,
aklıma gelen tek şey çaresizlik...
Sanırım noktaların sözleri bitirmediği,
vürgülerin nefes aldırmadığı yitik satırların,
Mecalini yitirmiş kalemin yazı tutmayan sayfasındayım...
Kırılası kapıların sürgülerine sürme çekmekten...
Kör düğümlere mecbur hisetmekten,
artık yoruldum...
İnancını yitirmiş,
yüzümü toprağa yaslamış ölmeyi bekliyorum...
İsim verecek olsam tüm bunlara "çaresizlik" olur..
En büyük zayıflıktı çaresizlik ve güçlü olmak çare bulmaktı..
Aramaya çıktığımda ayağıma dolanan çalılar..
saplandığım çamurlar hayatın bi parçası değildi..
Dedim ya!
nedeni hep kırılası kapılardan umut beklemekti...
Zorlama işte olmuyor..
zorlamayla nefes alınmıyor,
alınsa sana iyi gelmiyor...
Ahh benim aptalığım..
Ahh benim fakir niyetlerim..
ne vardı ki iyi niyetli olacak..?
iyi olan ne vardı ki senin için...?
iyi yada kötü herşeyin bi sonu var madem..
Buda benim sonum olsun...
Bu insanlara olan güvenimin..
Bu iyi niyetlerimin..
Bu merhametimin..
Bu aptallığımın son günü olsun..
Ben artık iyi bir insan olmak istemiyorum..
Sanırım artık ben iyi bir insan değilim...