* Ah Belinda! Şiiri - Fatma Doğan

AH BELİNDA!
Senmişsin diye varsayıp,
Kapağı yırtık bir kitabı severdim,
Yaz artığı günlerde.
Ah Belinda,
Yüreğinin yalın sayfalarına dokunurdum,
Bir sahaf titizliğiyle.
Saçlarını tarar gibi,
Hırçın sabahları ayırırdım gecenin dolaşık beliklerinden.
Gönlümü ısıtan sıcacık cümlelerde
Saydamlaşırdı gözlerimde alabildiğine boncuk bakışlı halin,
Gel git zamanlarında,
Gem vurulmuş gibi
Bir kayık sakinliği çökerdi Dizginlenemez yüreğime.
Durulurdu çalkantısız göl kuytularımda, şahlanan deniz.

Seni dinler gibi,
Sessizliği dinlerdim şiirlerinde,
Okumadığım mevsimlerde küserdim güneşe,
Üstüne üstlük gölgeler düşerdi
Yalnızlığın mesken tuttuğu yüreğime peyderpey,
Ara sıra Martılar gelir konardı şiirlerinin mermer pervazlarına
Birkaç mısra da kapıp giderlerdi, rızık niyetine dudaklarımdan
Ben gülümserdim yarım ağız, peşlerinden,
vermez miydim İsteseler yüreğimden koparıp hepsini
Parça parça bölüp simit verir gibi.
Seni sever gibi severdim, sevdiğin her şeyi!

Ah Belinda!
Seni dinler gibi,
Kalabalığı dinlerdim şiirlerinde,
Öğlen olunca, yüreğime doluşurdu şehrin nalın sesleri
Ama ellerimde kocaman bir boşluk,
Sessizce parmak uçlarında gezinse de,
Ağırlaştıkça ağırlaşırdı kulağımda uğultusu
Bir bir çevirirdim kitabın yapraklarını sondan başa,
Her bir sayfasında siyahla beyaz, oturmuş dertleşir de dertleşir .
Senin zülüflerinde düğüm olmuşsa hazanın perçemi
Söyle bana, çeker alırım cenderenin ortasından beliklerini
Gözlerinden öperdim puslu zamanlarda seni.

Ah Belinda!
Güneşin bronz teninde düğün ederdi renk cümbüşü
En güzel mavi olurdu, en dingin yeşil, en derin siyah
Bir ikindi sakinliği çökerdi o vakit omuzlarıma,
Yudumlarken kahvenin acı tonunu, Kasım’da aşk başka
Kıvrılıverirdi huzurun sıcacık kucağına,
Bir kedi masumiyetiyle şiirlerin.
Mırıldanırdı bana, seni
Ah Belinda!
Yaz artığı günlerde
Bir akşam kızıllığında demlenirken yine ben,
Ne güzel olurdu yüreğine hep misafir olsam
İklim hep yaz,
Ama kardan beyaz olsaydık ikimiz
Güneşten daha sıcak,
Ama soğuk sular kadar da vazgeçilmez,
Damağımızda kalsaydı şiirlerinin billur tadı,
Gece ile gündüz kadar zıt,
Bir o kadar da kördüğüm .

Ah Belinda!
Gece çökerken ağır ağır,
Gözlerime doluşur, Şehrin loş ışıkları
Sessizce parmak uçlarında gezinse de,
Yüreğimde ağırlaşır, koskocaman bir boşluk.
Bir mercan kızıllığında demlenirken yine ben
Ne güzel olurdu yüreğimde hep misafir kalsan
Öpseydin alnından yalnızlığımı kara gecelere nispet
Yürümezdi şiirlerin önümden, bu Kasım ağır aksak
Senmişsin diye varsayıp,
Sevmezdim kapağı yırtık bir kitabı,
Yaz artığı günlerde.
Ah Belinda!
FATMA DOĞAN 19.11.2025/ TURHAL