Ah Be Felek Şiiri - Baki Ortak

Ah be felek!
Biz seni masallarda değil,
boş tencerelerin dibinde tanıdık.
Sabrı öğreten sen değildin,
mecbur bırakan sendin.
Gece uyumadık,
çünkü açlık
uykuya saygı duymazdın.

Evin içinde fısıltıyla yaşadık,
duvarlar duymasın diye değil,
yokluk uyanıp
yüzümüze vurmasın diye.
Bir ekmeği bölmek değil bu, felek,
bir hayatı parçalamaktı.

Çocukluk mu dedin?
Bizim çocukluğumuzu
sen daha kapıdan çevirdin.
Cepleri delik,
umutları yağmalanmış bir masaldı o.
Oyuncaklar vitrinde gülüyordu,
biz camın arkasında
dişlerimizi sıkıyorduk.
“Bakmak serbest” dedin,
yaşamak yasaktı!

Kış geldiğinde felek,
önce evimizi değil
insanlığımızı üşüttün.
Sobanın içi yanar,
içimiz buz keserdi.
Battaniye yetmezdi,
ama şikâyet etmek
ayıp sayılırdı bu memlekette.
Açlık konuşmaz, felek,
insanı susturur!

Babamın ellerini sen eskittin,
alın terini hiçe saydın.
“Yarın” dedin ağzımıza,
sonra o yarını
boğazımızda düğüm yaptın.
Annem yastık altına para değil,
umut saklardı.
Dualar bile senin yüzünden
sessiz okundu.

Ocak yanardı,
üstünde is tutmuş kapkara bir tencere…
İçinde yemek değil,
bekleyiş kaynardı.
“Az kaldı” derdi rahmetli anam,
ama azalan hep biz olduk.
Aç uyuduk, felek!
Aç…
Ve sen buna kader dedin!

Okul yollarında
gelecek değil,
ayakkabılar eskidi.
Defterler bilgiyle değil,
utançla doluydu.
“Büyüyünce ne olacaksın?” dediler,
biz hayal kurmayı değil,
hayatta kalmayı öğrendik.
Ben “borçsuz” dedim içimden,
çünkü sen
başka şans bırakmadın.

Ah be felek felek,
Yoksulluk bir imtihan değil
bu düpedüz adaletsizlik!
İnsanın sesini kısan,
boynunu büken,
hayalini çalan bir düzendir bu.
Bir şey istememeyi
erdem diye yutturdun bize.

Sevdayı bile yarım yaşattın.
Fazla seversen
eksilir dedik,
çünkü sen
hep eksilttin.
Sarılmak lüks,
umut ise yasaktı bize.

Bak felek!
Biz senden zenginlik istemedik.
İnsan gibi yorulmak istedik.
Alın terimizin karşılığını,
başımız dik yaşamayı istedik.
Ama sen
hep güçlüden yana oldun be felek.

Şimdi büyüdük,
ama içimizdeki çocuk
hâlâ cebini yoklar.
Bir gün rahat gelse bile
inanmamayı sen öğrettin.

Bu şiir süslü değil,
çünkü öfke
cilaya gelmez.
Bu dizeler sessiz değil, felek,
Bu bir istandır,
bu bir haykırıştır felek!

Ey felek,
Ve iyi dinle:
Bu sözler geçici değil.
Bu, seninle
hesabı kapanmamış
bir ömrün isyanıdır.

— der ki Kul Ortak
Adımı sona koydum,
çünkü biz
hep sona itildik, felek.

KUL ORTAK