Ah Babam Ah Şiiri - Şah İsmail Ateş

Sene altmış beş
Çocukluğumun penceresi
Bir bahar günü açıldı sokağa
Teneşiri uzatmışlardı güneşe
Gönlümdeki baharlar hazan oldu

Bitti çocukluğumun tadı
Ellerim cebimde
Oyuncaklarım kaldı evde
Gözlerimin tuzu değdi dudağıma

Bu bahar gününde
Cam kırıkları doldu kalbime
Tanıdı kalbim ölüm kışını

Daha iki hafta öncesi
Saçlarımı okşayan eller
Düşmüştü teneşirin iki yanına

Ah babam ah!
Yudular seni cennet suyuyla
Zamansız bıraktılar
Azrail’in iki heceli gölgesine