Ah ayrılık Şiiri - Erdal Yalçın

Bu sokaklarda çok anım var
duldaların dili olsa da konuşsa
ağaçlardan yağmur süzüldüğünde
biz bu kenti koşmalarla bıraktık
hüzünlü gün ortalarında
yaprak salınımlarında

beni gördüğünde ağlar gökyüzü
ayaklarımızın izi çamurlarda
ince hüzün yok olur
çocuklar coşar birden bire
her kapıda ayrı anılar
akşam üstü çay sohbetleri

bütün evler bizim
sıcak kucaklar ısıtır bizi
yaslanacağımız omuz çok
nefesler dostça sarar tenimizi
işte o an kalmak mı gitmek mi
ruhuma ağır gelen

yeniden deneriz belki
geçmişe dönmeyi içten
hoş sohbet dostluğa ince yol
sönmüş sobalar yeniden yakılır
çocuk sevinçleri sarar etrafımızı
hatırlarız geride kalanları

hafızasındayık bu sokakların
yağan yağmurda doğan günde
halaylar çekelim yine
sarmaşık fidanlar gibi.
bir daha gitmemek üzere kalalım
hüzünleri sevinçlerimizle sulayarak.