Ah Ahmet Duran Ah Şiiri - Sadık Kocabaş

💔 Ah Ahmet Duran Ah

Babası ceviz ağacında göçüvermişti,
Küllü Ahmet onu dalda görüvermişti.
"Cevizlerimi habersiz alıyor Ali," demişti,
O zaman babasız kaldı Ahmet Duran.

Yıkık evleri vardı, bir de Hüsne Anası,
Evlenip rahmetli olan bir de ablası.
Yeğenin Vazanya'dan evlendi babası,
İlkokulu öyle bitirdi Ahmet Duran.

Anası evlendirmek istedi, kız bulamadı,
Ahmet Duran isteksizdi, hiç oralı olmadı.
Kimse de, "Ne yapacaksın?" diye sormadı,
Caminin önünü mekân bildi Ahmet Duran.

Bazen köyden ayrıldı, gitti şehre,
Ufaktan başlamış, duyuldu dilenişe.
Kola bağımlısı olmuş, elinde şişe,
Otogarı, bankı yatak yapmış Ahmet Duran.

Üşümeyeyim diye üst üste elbise giyerdi,
Düğünü duydu mu mutlaka köye giderdi.
"Paradan bahsedersen başım ağrıyor," derdi,
Sır vermez, sırrını vermezdi Ahmet Duran.

Derlerdi, topladığı parayı bankaya atıyor,
Yıkanmıyor hiç, elbisesiyle yatıyor.
Akıl verenlere kızıyor, kötü çatıyor,
Sahipsiz, yalnız kaldı Ahmet Duran.

Duyuldu bir gün, garip ölmüş,
Yeğeni sanki hazine bulmuş.
Evini yıkıp yeni bir ev kurmuş,
Işıklar içinde uyu Ahmet Duran.

Kalemsiz Şair yazdı olup biteni,
Kim geri getirir ki göçüp gideni?
Yoksulun malıyla sefa süreni,
Şikâyet etmez mi Ahmet Duran?