Ah Şiiri - Sümeyye Nuroğlu

Gitmenin acısı yelkovanı uyutur muydu
Kurtların ağılında ne kadar daha uyurdu
kabusun içine döküldü zaman
yavrum dedi kuzu olduk kurt ağılında
Yılana sarılınca zehir sızdı
uç yaptı meme
süt dişi kırıldı
sütü kesildi
acı morfine avutturmadı kendini
iltihap kurumadı
zehir dedi zehir içirdin
senin zehrinin tadı
yavaş, yavaş ince, ince sızar
ince yazında sunarsın önü aydınlık sonu karanlık aynanda
kaç masum yüz parçaladın
seni gösteriyorum ters aynalarından çıkınca yüzün
parçalandı
akrep gözlerin gözlerinde
soktun kendini

içimdeki zehrini akıttım
avuç, avuç pıhtı
kan sızana kadar

ah sehere dek sürdü
okyanusa düşsen de seni artık ne paklar
böcek gibisin
üstüne basmaktan bile tiksindiğim
kaç kadın bir bilsen içinde binlerce ah saklar