Ah! ... Şiiri - Alparslan Çolakoğlu

Sessiz bir çığlığa dönüşür hüznüm
İki yürek arası bir sancıdır canımı yakan
Aynada eskiyen yüzümden bir gülümseyiş
Deliren yanlarımla avarenim...
Kil benzetmeli çamur dergahıdır tenim
Yer yer ürkek bir ceylan edası
Senden başkasına sağırlığımdır başımın belası
Kanayan yerlerim gidenden(senden) mirastır bana
Eylüle sattığım hüzünleri toplamakla geçiyor yılın diğer günleri
Ellerinde baharla gelecek olanın umusuyla sarıyorum gülleri
Bedenim susuzluğundan çatlamış toprak misali yarık yarık
Aradan akıp gelen zehre dokundurmam tabibi
Zehrin kanıma karışsın diye ustalaşırım cengimde...
Şimdi soruyorumda kendime hangi yalan avutabilir
Meğerse senden başka yalanımda yokmuş benim
Ne kadar fakirim bir bilsen gönlümün(kederinde) dert zenginliğinde..
Bilirsin kengere olan sevdamı
Kehribar kokusu saçlarını
Güneşin öptüğü suları
Ve sevdama yazılanı ne kadar çok sevdiğimi bilirsin
Eşiğinde diz çökerken senin;
Saçlarıma düşen akları fark etmemişim bile
Ben kendimi hala onsekizimde hissediyorum masalında..
Devrimin rengiyle tanıştığım o yıllar senin kadar derin bir hatıra anılarım da..
Ne zordu o yıllar ne kadar sancılı ne kadar anlamlı
İşte sen benim kimlikli kavgamdın-sevdamdın
Gözlerin mavzere benziyordu
Her bakışın da yüreğimden vuruyordu
Rehberimdin sen
Alanlarında izlendiğim eylem güzelim...
Hatırladıkça seni;
Sessiz bir çığlığa dönüşür hüznüm
Tuz basılmış yaraya döner canım
Masal o beni kandıran masal bitiyor
Ah! ...