Şafak güneşi ziyanmış mevsime, birinci kanun, bir tohumu çiçeğe erdiren susamakmış, susmaktan anlamayan bu zihin gürültüsüne yoldaş kalmalıydın, iki alem arasında feza, al aya tuttunurken kırılmış dal, belkide ondandır bu kaba lütuf.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta