Ağustosta Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Ağustos’ta Üşümek”

Ağustos’tu.
Hava sıcaktı,
ciğerime kadar güneş doluydu.
Tenim yanıyordu,
ama içim…
üşüyordu.

Sen gitmiştin.
Pencereler açıktı,
perdeler hafifçe dalgalanıyordu.
Ama rüzgâr yoktu.
Ve ben,
esmesini en çok
senin sesinden bekliyordum.

Bir sandalye vardı boş,
üstünde senin oturmadığın,
sana çay koymadığım bir sessizlik.
O sessizlik…
klimadan serindi.
Buz gibiydi.
Kulağımda çınlayan bir eksiklik.

Ağustos’ta üşümek,
bedene değil,
hatıraya sinmiş bir soğukluktu.
Kavurucu sıcakta
senin yerin hâlâ soğuktu.
Ve ben,
o serinliğe yaslandıkça
daha çok titriyordum.

Güneş battı o akşam.
Ama ben battaniye örttüm dizlerime.
Çünkü bazı eksiklikler,
mevsime bakmaz.
Bazı üşümeler,
sıcakta daha çok sızlar.