Aguroloji 1 Şiiri - Tunç Ziya Agur

Benim aklım kıt, sen sanma ki ırmak gibi akacaktı,
Mutlak doğru, dağlar gibi dimdik duracaktı.
Güneş henüz bu çağda icat ettirdi klimayı,
Hayalci olsan da hatırlatır hakikat bilginin sınırını.

Birinin fısıltısı, geçmişten ta derinden yükseldi,
"Bilmiyorum!" dedi, "Aklım yetmez!" diye seslendi.
Postmodern rüzgar, tozları yaprak misali savurdu,
Evrenseldir bilgi hep bir sis gibi yayılıp durdu.

İnşa edilmiş her veri, bir bağlamda dallara kondu,
Göreceli gerçek, patikalarda kendince yol buldu.
Epistemiktir tevazu, erdemiyle nehirmişçesine doldu,
Bilgisizliğin kabulü, tohumlar saçtı bilgelik doğdu.

Teknoloji çağlar, dalga dalga daima kendini aşar,
İnsanoğlunun zihni, kapasitesini daha net yaşar.
Aguroloji aşktır, yıldız gibi karanlığı delip geçer,
Sorgula her şeyi, bilgenin de kalbi ritmiyle atar.

Öğrence göçmen bir kuşun yolculuğu, uçacak,
Her yeni cevap, haliyle yeni bir soru açacak.
Bilgi bir okyanus, kâinatın ucu bucağı yok,
Alçakgönüllü ol, çün bilmediğin kum kadar çok.

Malumata göre levm kökünden gelir melamet,
İngilizce bilirsin Göktürkçe'de kağıda derler bet.
En hakiki mürşit ilimdir fendir gel bunu hazmet,
İyice düşün, âlim kimdir, olmasın sonun hezimet.