Ağlıyorum Şiiri - Mevlüt Bicik

Tam beş seneden beri garîp geçti üç aylarım
Unuttum gayriye ağlamayı,hep kendime ağlarım.
Nemelâzımcı oluverdi benim sevgili bay’larım
Kimi kime diyeyim ki ! Ben bağrımı dağlarım.

Her sene mübârek üç aylar neşeyle geldiğinde
Müslümanlar câmilere koşup, huzûra erdiğinde
Allah c.c. kullarına hazînesinden bol/bol verdiğinde
Sebeb-i mâlûm ile câmide huzûr bulamayışıma ağlarım.

Her üçayların başında gönül evimi doldurayım derim
Çektirilen cîleye bakar/bakarımda kendi kendimi yerim
Mübârek kandilde ağlar,derim ki ! Burası olmamalı yerim
Kendi elimle kendime yaptığım kötülüğe bakar/bakar ağlarım.

Çok; ama çok acı oluyor şu kader kaleminin sillesi
Üçaylarımı/hayâtımı alt/üst etti bir kadının kocasına cilvesi
Önemli değil onun bunun demesi,önemlisi Rabbimin bilmesi
Íyilik yaptıklarımdan gördüğüm zulme bakar/bakar ağlarım.

Nâs-ı beşerden kestim ümidi, benim/benim Rabbimedir niyâzım
Yalvarıyorum/yakarıyorum/mazlûmum inanın ki ! Bî-nazım
Bu ramazanda olsun doldurayım kabımı,değilse çalmıyor sazım
Alın yazımın bana ettiklerine bakıp/bakıp ağlıyorum.

Mevlüt Bicik
12.09.2006 saat 18.08
Esslingen